سر می نهم به خاکِ درِ آستانِ تو

جانا بیا که بوسه زنم بر لبانِ تو

شد حُقۀ محبتِ جانم دهانِ تو

جان منی و هستی من از بقای توست

روح القدس درود فرستد به جانِ تو

در گردش آر نرگسِ چشمِ خمار را

گردم چو مست، بوسه زنم بر لبانِ تو

من عاشقم نوای محبت ترانه ام

سر می نهم به دامنِ عشقِ نهانِ تو

رنگم چو زعفران شده ای یارِ دلنواز

از داغِ عشق چهرۀ چون ارغوانِ تو

بودی انیسِ خاطر و آرامِ جانِ من

شاخِ وفاست قامتِ سروِ روانِ تو

ناز تو شد فزون و نیازم ز حد گذشت

سر می نهم به خاکِ درِ آستانِ تو

صابر شدم به یادِ تو هر شب گریستم

فرخنده باد طالع و بختِ جوان تو