ز صدقِ قلب و از صفا، علی علی علی بگو

به صبح و شام با ولا علی علی علی بگو

ز صدقِ قلب و از صفا، علی علی علی بگو

حدیث از نبی بود عبادتست نامِ او

تو دم به دم چو اولیا، علی علی علی بگو

چه در زمین چه آسمان علی حقیقتِ عیان

به صد زبان به صد نوا، علی علی علی بگو

ولی رازدان بود، امامِ انس و جان بود

تو با کلامِ جانفزا، علی علی علی بگو

در این سرای پُر ز غم مشو ز بیش و کم دُژم

ز فکر و جسم و تن رها، علی علی علی بگو

نیامدست در جهان کسی چو مرتضی علی

ز نفسِ دون شدی جدا، علی علی علی بگو

رها شدن ز دامِ غم به ذکرِ نامِ او بود

به عیش و طیش و ابتلا، علی علی علی بگو

تجلیِ خدا عیان ز حُسنِ روی انورش

به دام غصه و بلا، علی علی علی بگو

ز صابر این سخن بود کلام عارفانه‌ای

بخوان حدیثِ عشق را، علی علی علی بگو

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۷۷۴

صابر كرماني...