کارگر

خرم و شاداب می‌باشد بهارِ کارگر

طی شود با عیش و شادی روزگارِ کارگر

مایه عزّ و شرف باشد در این آفاق کار

هست آزادی و عزت افتخارِ کارگر

از فروغِ مهر و ماه و کوشش و سعیِ بلیغ

گشته انور عالم و لیل و نهارِ کارگر

در گلستانِ طبیعت نوربخش و دلرباست

چهره تابانِ ماه و گُلعذارِ کارگر

می‌شود افزون ز حد از جد و جهد و سعی و فکر

مایه قدر و مقام و اقتدارِ کارگر

پنجه عزمش نماید کوه را چون موم نرم

می رسد بر فرقدان پایِ وقارِ کارگر

مهرِ نورانی ایمان نور می‌بخشد مدام

گشته روشن قلبِ پاک و بی‌غبارِ کارگر

نیست مشکل هیچ کاری تا بود در راهِ عشق

همت و سعی بلیغِ پایدارِ کارگر

صابر کرمانی آزاده باشد نغمه‌خوان

در گلستانِ صفای نوبهارِ کارگر

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۱۵

صابر كرماني...