رفتی‌...

رفتی ز دیده لیک به دل هست جای تو

ای جان فدای حُسنِ مهِ دل ربای تو

آرام نیست در دلِ افسرده ذره ای

باشم اسیرِ حلقه زلفِ دوتای تو

سامان پذیر نیستم و خونِ دل خورم

مرغِ دلم اسیرِ کمندِ بلای تو

صبر و قرار در دلِ بی اختیار نیست

باشد همیشه مضطرب و مبتلای تو

شورِ جنون و نغمه عشق و نوای غم

شد حاصلم ز صدمه و جور و جفای تو

ز آن لحظه ای که دیده به رویت گشوده ام

باشد همیشه غم به دلم در هوای تو

مهرِ تو را به خانه دل جای داده ام

ای جان و سر فدای وفا و صفای تو

صابر شدم ترانه سرایم به صبح و شام

خوش نغمه ام، به گلشن مهر و وفای تو