شاهدِ صاحب نظر...

شمع سان از عشقِ آن جانانه می سوزم هنوز

در میانِ بزم چون پروانه می سوزم هنوز

آتشی افروخت داغِ عشق در جان و دلم

محو و بیخود در برِ جانانه می سوزم هنوز

ای که بُردی از من دیوانه دل صبر و قرار

با دلی غمدیده و دیوانه می سوزم هنوز

از نظر کی رفته ای ای شاهدِ صاحب نظر

از فراقت واله و مستانه می سوزم هنوز

در خراباتِ مغان، مست و خراب و باده نوش

لب نهادم بر لبِ پیمانه می سوزم هنوز

تا که چشمِ دل گشودم جز صفا چیزی ندید

مستِ حق در کعبه و بتخانه می سوزم هنوز

صابرم آئینه جان را نمودم صیقلی

گشته ام از خویشتن بیگانه، می سوزم هنوز

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۲۴ صابر كرماني...