می عشق

آشفته چو آن زلفِ پریشان تو باشم

دیوانه‌صفت واله و حیران تو باشم

هرگز نَرَود مهرِ تو از خاطرم ای دوست

ای نوگلِ جان، مرغِ خوش‌الحانِ تو باشم

افروخته‌ای شمعِ محبت به دل و جان

پروانه آن شمعِ شبستانِ تو باشم

ای سروِ گلستانِ دل سوخته‌جانها

دلباخته سروِ گلستانِ تو باشم

مینای دل از باده عشقت شده لبریز

سرمست از آن نرگسِ چشمانِ تو باشم

در راهِ وصالِ تو زدم گام شب و روز

مفتونِ رُخِ ماهِ درخشانِ تو باشم

آرامشِ جان از منِ دیوانه مجوئید

در شعله آن عشقِ فروزانِ تو باشم

مستم ز می عشق و خراباتی و شیدا

پیمانه‌کش مجلسِ رندانِ تو باشم

صابر شده‌ام خاک‌نشین رهِ فقرم

ای فخرِ زمان بنده احسانِ تو باشم