رخِ آن یار

یک دم ز غم و رنجِ جهان شاد نبودم

در قیدِ قفس بودم و آزاد نبودم

زین گردشِ ایام که غارتگرِ عمر است

یک دم نشدم فارغ و دلشاد نبودم

شیرین دهنان دلبری آغاز نمودند

افسوس من غمزده فرهاد نبودم

هر لحظه ز اندوهِ غمی غمزده گشتم

آزاد ز بندِ غمِ صیاد نبودم

در لوحِ ضمیرم رخِ آن یار عیان بود

بی بهره از آن، حُسنِ خداداد نبودم

دلسوخته در دشتِ جنون خانه گرفتم

سرمست و خرابم ز می، آباد نبودم

دیدم روشِ اهلِ جهان شید و فریب است

هم مسلکِ این مردمِ شیاد نبودم

دیوانه دلم شهره شدم، صابرِ مجنون

هم مبحثِ هر عاقل و فرساد نبودم