یاد دوست

امشب به یاد دوست چو پیمانه می زنم

دست طلب به دامن جانانه می زنم

سر می نهم به خاک ره پیر می فروش

من بوسه ها به درگه میخانه می زنم

تا آشنای عشق شدم غافلم ز خویش

هر صبح و شام نغمه مستانه می زنم

تا بوریای فقر بود مسندم، بدان

پا بر بساط و حشمت شاهانه می زنم

تا هست روح در بدن و جان به قالبم

دم از وفای دوست صمیمانه می زنم

دل گشته است مخزن راز و صفای عشق

کی دم ز حرف و قصه و افسانه می زنم

صابر شدم به گوشه غم می برم پناه

از جام عشق، باده صبحانه می زنم

صابر كرماني...

ما را در سایت صابر كرماني دنبال می کنید