فردا به پیشگاهِ حقیقت ز لطفِ دوست...

ای دل بیا که تا به پناهِ خدا رویم

سوی خدای هر دو جهان بی ریا رویم

با خضرِ عشق هم سفرِ مُلکِ دل شویم

از خود رها به جانبِ آبِ بقا رویم

از جان گذشته خرم و دلشاد و کامران

در بحرِ پُر تلاطمِ عشقِ خدا رویم

عمر و جهان و زندگی ما شود فنا

مستانه در جهانِ بقا باصفا رویم

فردا به پیشگاهِ حقیقت ز لطفِ دوست

با قلبِ پاک و خاطرِ شاد از ولا رویم

اسبابِ دنیوی شده سدِّ رهِ نجات

از مال و جان گذشته به سوی فنا رویم

او پادشاهِ روزِ جزا باشد و خدا

در بزمِ قربِ رهبرِ شاه و گدا رویم

در عالمِ حقایق و دنیای عشق و غیب

با توشه محبت و مهر و وفا رویم

شد اهلِ راز صابرِ سرمست و پاکباز

گوید به عرشِ معرفتِ کبریا رویم