علی بگو، علی بجو

صدقِ باطن و صفا علی بگو علی بجو

بیا به محفلِ وفا علی بگو علی بجو

فروغِ لم یزل بود جمالِ شاهدِ ازل

بود جمیلِ حق نما علی بگو علی بجو

همیشه بوده جان به کف به راهِ دینِ مصطفی

تو هم به صبح و هم مسا علی بگو علی بجو

همیشه در جهان بود ولایتِ علی عیان

به حالِ شادی و عزا علی بگو علی بجو

به ظاهر و نهان بود علی امام و رهنما

به حالِ سلم و هم رضا علی بگو علی بجو

عبادت و قناعت و شجاعت و شهامتش

فزون ز حدِ فکرِ ما علی بگو علی بجو

تولدِ علی بود میانِ خانه خدا

چو هست کعبه ولا علی بگو علی بجو

چو بوده غرقِ ذکرِ حق ز ظلم و کین شهید شد

نبوده حق از او جدا علی بگو علی بجو

امیرِ قلبِ رازدان، علی والی الولی

به مرد و زن کند صلا علی بگو علی بجو

رسد تو را چو مشکلی ز صدقِ دل بگو علی

که حاجتت شود روا علی بگو علی بجو

بیانِ فضلِ او فزون ز حدِ قدرتِ بشر

علیست میرِ لافتی علی بگو علی بجو

رموزی از مقامِ او بیان شدست در بیان

به هل اتی و انّما علی بگو علی بجو

به رمز و رازِ اهلِ دل چو گشته ای تو آشنا

به مدح و حکمت و ثنا علی بگو علی بجو

ز بی نشانِ محض او نشان بود در این جهان

علیست، مظهرِ خدا علی بگو علی بجو

علی نجات می دهد، تو را ز هر غم و خطر

برای رستن از بلا علی بگو علی بجو

وساوسِ درونیت، تو را نموده مبتلا

ز چنگِ نفس شو رها علی بگو علی بجو

بیا ز نورِ معرفت وجود را منیر کن

رسی به عرشِ کبریا علی بگو علی بجو

عزیزِ ذاتِ حق بود امینِ راز و متقی

علی امامِ اتقیا علی بگو علی بجو

زبانِ صابر از یقین به مدحِ او گشوده شد

بود ز دل سخن سرا علی بگو علی بجو