چه خوش...

نباشد بهر من عیدی به دل رنج و غمی دارم

ز آشوب جنون و غم به عالم عالمی دارم

به هر کس آشنا گشتم بیان کردم غم دل را

گمان کردم من بی دل نگار و محرمی دارم

دلی زار و دژم دارم، به جان اندوه و غم دارم

ز آه سینه سوزان عجب دود و دمی دارم

دلم صد چاک و هر چاکش، بود آماج تیر غم

ز اشک شور چشمانم به قلبم مرهمی دارم

به چنگ عشق بنوازد دل و جان مرا جانان

بیا بشنو نوایش را به دل زیر و بمی دارم

ز عشق مونس جانم بریزد خون به دامانم

که تا در دیدگان خود ز خون دل نمی دارم

شدم پامال احساس و جفای خلق و جور و غم

به هر دم در درون و جان ز حسرت ماتمی دارم

ندارم اعتنا بر کس خراباتی و سرمستم

ز لطف ساقی رندان به کف جام جمی دارم

چو اسم اعظم حق، حضرت انسان کامل شد

چه خوش در خاطر بی کینه اسم اعظمی دارم

بگوئی صبر کن صابر به اندوه و غم و هجران

تو پنداری من دلخسته اندوه کمی دارم