یا شهید الحق

ناظرِ انوارِ عُمرش کبریا باشد شهید

باخبر از عالمِ عشق و ولا باشد شهید

هر شهیدِ حق بود آگاه و شاهد هم بصیر

جان فدای راهِ ایمان و خدا باشد شهید

سرورِ بزمِ شهیدان رهنمای انس و جان

شد حسین بن علی از خود رها باشد شهید

پرچمِ اسلام با دستِ شهیدان شد بلند

رازدار و پایدار و جان فدا باشد شهید

یا شهید الحق شهید الحق شهید الحق بگو

روی محرابِ عبادت مرتضی باشد شهید

شد حَسَن مسمومِ زهرِ کینِ خصمِ نابکار

جان فدای راهِ ایمان مجتبی باشد شهید

ای حُسین بن علی ای شاهدِ بزم حضور

عشق تو آئین ما مهر و وفا باشد شهید

شین آن شهد شهادت، های آن های هدی

پاکبازِ عالمِ صدق و صفا باشد شهید

یای آن یاری کن حق در جهاد و معرفت

دال آن دینِ خدا ایزدنما باشد شهید

رستگاری چیست ترکِ مال و جان و نام و جاه

پایه تحقیق و عرفان را بنا باشد شهید

آدمیّت در عبودیت بود آدم بپاست

پیروِ قائم بدنیای رضا باشد شهید

راه باریک است و صدها دشمنِ دین در کمین

رهروِ راهِ ولای اولیا باشد شهید

موسی جان ناظرِ غیب است در سینای دل

شعله سر تا بپا نور و جلا باشد شهید

شرزه همچون شیر باشد مردِ حق در کارزار

در مقامِ قربِ حق کامش روا باشد شهید

ساقیِ باقی دهد می از خمِ توحیدِ ذات

مست مست از باده جامِ بلا باشد شهید

صابر کرمانی وارسته از خود رسته است

می سراید نغمه از دل دلربا باشد شهید

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۰۶ صابر كرماني...