یاعلی مدد

ای رهنمای خلقِ جهان یاعلی مدد

اندیشه‌ات ورای زمان یاعلی مدد

ذاتِ تو از نخست بُدی با پیمبران

ای ماورای مُلک و مکان یاعلی مدد

شمس‌الضحی جمالِ تو در آسمانِ عشق

مهرِ رُخت به سینه نهان یاعلی مدد

مانند تو نیامده در عالمِ وجود

شرحت فزون ز حدِّ بیان یاعلی مدد

تو مظهرِ خدا و خدا از تو آشکار

ای اصل و فرعِ جان و جهان یاعلی مدد

مردانِ حق به خاکِ قدوم تو سر نهند

ای نورِ غیب و گوهرِ جان یاعلی مدد

فرِّ هُمای عشق به سر سایه‌افکن است

ای برتر از خیال و گمان یاعلی مدد

در علم و فضل و حکمت و زهد و کمال و جود

مثلِ علی نبوده عیان یا علی مدد

قُطب‌الرحی به عالمِ ایجاد بوده‌ای

از بی‌نشانِ محض، نشان یاعلی مدد

مداحِ اهلِ‌بیت همه عمر صابرست

مهر و ولاست نورِ روان یاعلی مدد

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۶۷

صابر كرماني...