صابرِ شوریده‌ام...

خواهم ای عشقِ مقدس تا که رسوایم نمائی
در میانِ مرد و زن مجنون و شیدایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس از تو پُر گردد وجودم
در میانِ جمع و تنها رند و تنهایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس تا که نابودِ تو گردم
تا به کی سرگشته و محزون ز غمهایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس بگذرم زین جان و هستی
فارغ و آسوده‌دل از رنجِ دنیایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس در شرارِ دل بسوزم
شمع‌سان پروانه‌وش فانی سراپایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس در میانِ عشقبازان
پاکباز و بی‌نیاز و محوِ سودایم نمائی
خواهم ای عشقِ مقدس تا فنا گردم ز جورت
صابرِ شوریده‌ام زین بیش رسوایم نمائی

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۷۸۲

صابر كرماني...