عیدِ نوروز

شد روزِ عیدِ نوروز تا تهنیت بگویم

اهلِ صفا بیایند پیمانه‌کش به کویم

تحویلِ سال می‌گفت شیخی به خادمِ خویش

سجاده را بینداز تا ذکرِ حق بگویم

رندی ز وجد می‌گفت ساقی بده شرابم

تا با شرابِ گلگون دلقِ ریا بشورم

گفتا به غمگساری معشوقِ گلعذاری

در بوستانِ عرفان بنما نظر به رویم

با غنج و غمزه و ناز می‌گفت گل به بلبل

بنما نظر ز شادی بر چهره نکویم

در کف گرفت ساقی جام و سبوی باده

گفتا که جرعه‌ای نوش از ساغر و سبویم

درویش خاکساری هو حق علی علی گو

گفتا مصون بمانند رندان ز ذکرِ هویم

صابر ز شوق و شادی مستِ شرابِ وصلت

گفتا نگار آمد از مرحمت به سویم

برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۶۰۹

صابر كرماني...