ای مظهر کمال و بزرگی و اقتدار

باشد همیشه در نظر من جمال تو

روشندلم ز نور رخ بی‌مثال تو

با یاد روی ماه تو آسوده‌خاطرم

باشد بهشت اهل حقیقت خیالِ تو

بی‌اعتناء شود به جنان و قصور و حور

هر کس تمتعی ببرد از وصالِ تو

جاه و جلال منصب و قدر خدائیت

هرگز به وصف خلق نیاید جلالِ تو

محراب عارفان خدابین بود ز صدق

ابروی روح‌پرور همچون حلالِ تو

ای مظهر کمال و بزرگی و اقتدار

قاصر شدست عقل بشر از کمال تو

سروسهی که شهره آفاق گشته است

باشد نشان ز سرو قد بی‌همال تو

خلق خوش تو معجزه رویت بود بهشت

مبهوت گشته پیر و جوان از خصال تو

ای جلوه‌بخش خاطر و دل‌های عارفان

باشد به مبدا ازلی اتصال تو

باشی همیشه باقی و جاوید و پایدار

تا هست روزگار نباشد زوال تو

از قامت تو رمز قیامت شد آشکار

سر قیام قامت با اعتدال تو

صابر دم از ولایت و عشق تو می‌زند

باشد خراب و مست شراب زلال تو