یا حسین بن حبیب

سالکی نامش حسین بن حبیب

دستِ او باشد به دامانِ طبیب

آن طبیبِ معنوی سلطانِ دین

جلوه حق نورِ سبحانِ مبین

حضرتِ صاحب زمان را دیده است

بر سرابِ این جهان خندیده است

از ولی الله خواهد روز و شب

وارهد زین مُلکِ پُر رنج و تَعَب

شادمان زی آنکه رفت از این جهان

جان به جانان داد و روحش شادمان

از بلای بی امان او خسته نیست

با خور و خواب و هوس وابسته نیست

سیرِ باطن می کند با بالِ جان

هر کجا خواهد عیان و هم نهان

صابرِ کرمانی از نورِ ولا

گشته روشن، نغمه خوان شد خوشنوا