ساغرِ صهبا...

خواهم امشب گوشه میخانه‌ای ماوا بگیرم

از کف ساقی دمادم ساغر صهبا بگیرم

باده‌نوش و مست گردم فارغ و آسوده از غم

دامن جانانه را با دست جان آنجا بگیرم

بال و پر بگشایم و با شهپر عشق و محبت

چون عقاب تیزپر، اوج فضا ماوا بگیرم

خواهم از این تنگنای و شش جهت یابم رهائی

این جهان را زیر بال خویش چون عنقا بگیرم

قاف قلب من بود منزلگه سیمرغ وحدت

کی در این زندان تاریک تن و جان جا بگیرم

عرش حق باشد مقام قرب و قلب پاک‌دینان

من در آن‌جا ساغر می از کف مولا بگیرم

کیست مولا، آنکه آزادم کند از قید و ذلت

نامه آزادگی از عالم و عقبی بگیرم

صابر شیرین‌کلام و باده‌نوش و می‌پرستم

ساغرِ صهبا من از ساقیِ مه‌سیما بگیرم