کعبه عشق

آشفته چو آن زلفِ پریشانِ تو باشم

بیمارتر از نرگسِ فتانِ تو باشم

دل بُردی و خون کردی و پامال نمودی

جان‌باختۀ عشقِ تو قربانِ تو باشم

تا مهرِ تو در خاطرِ من جایگزین شد

هر جا که روم واله و حیرانِ تو باشم

خواهم که زنم بوسه ز سر تا قدم تو

مفتونِ غمِ عشق و پریشانِ تو باشم

تا جان به تنم هست فراموش نگردی

محوِ رُخِ تابندۀ تابانِ تو باشم

جانانۀ جانِ من و هم روح و روانی

دلسوختۀ عشقِ فروزانِ تو باشم

خوشتر بود از باغِ جنان کعبۀ عشقت

خوش معتکفِ روضۀ رضوانِ تو باشم

صابر به سرِ کوی تو یک عمر مقیم است

زد نغمه ز دل مرغِ خوش‌الحانِ تو باشم